woensdag 10 november 2010

De mens deel 2




Wij zijn mensen, maar wat is een mens eigenlijk?
Eén  ding is zeker, we zijn een product van de natuur.
Maar zijn we  intelligente dieren, of een ander soort wezen die je geen dier kan noemen?
Volgens de evolutieleer stammen we allen van het zelfde af, alleen zijn we allemaal anders geëvolueerd, “dat geldt voor planten en dieren’.
We hebben het dus over planeten en dieren, de mens komt daarin niet voor.
Dus kunnen we zeggen dat de mens dierlijk is.
We noemen onszelf ook wel intelligente wezens.
Onze intelligentie en geweten scheiden ons in zekere zin van de dieren.
Verder bezit de mens zeer complexe emotionele gevoelens, zoals haat, liefde, verdriet, angst, hoop, geloof, bitterheid, wraakgevoelens, moed, depressies en er zijn er nog veel meer zowel goede als slechte emoties en gevoelens, “maar wat is goed of slecht?’’.
Een mens heeft niet voor niets zulke emoties en gevoelens, toch?
Toch is dit niet zo eenvoudig te beantwoorden als het lijkt.
Sommige emoties zijn we liever kwijt dan rijk en toch zijn we er mee opgescheept, “door?”.
Ja door wie of wat eigenlijk?
Heeft de natuur onze deze emoties gegeven?
Of zijn ze ontstaan in miljoenen jaren van evolutie?
Maar aangezien we een product van de natuur zijn zouden we kunnen zeggen dat de natuur ons deze richting heeft opgedrukt.
Ik heb mijzelf niet gemaakt, ik heb niet bedacht hoe ik zou moeten voelen of denken.
Ik heb niet gevraagd om te zijn wat ik nu ben of om wat ik zal worden.
Net zo min heeft een dier dat of een boom of wat dan ook op deze planeet en dan hebben we het nog niet eens over het universum en hoe dat allemaal is ontstaan.
Nu kunnen we er bij stil gaan staan hoe wonderbaarlijk we in elkaar zitten en hoe goed alles in de natuur functioneert en bedenken hoe intelligent de natuur wel niet moet zijn om iets te maken zoals als ons, maar dat alles valt nog te bezien.
Verder zullen we er ons bij neer moeten leggen dat we niet alles verklaren kunnen en dat zelfs de wetenschap op de meeste dingen geen antwoord weet.
Nu doet de wetenschap oneindige pogingen om te ontdekken hoe alles is ontstaan, maar zij zullen daar nooit achter komen omdat het ons besef te boven gaat en het wetenschappelijk en verstandelijk niet te beredeneren valt.
Laat ik eens wat zinspelingen doen om het te verduidelijken.
Er is iets, dus er moet altijd al iets geweest zijn, tenzij iets uit het niets ontstaat.
Maar als iets uit het niets ontstaan is, dan moet ook niets iets zijn geweest.
Waar is het niets uit voortgekomen?
Er is iets dus er zal altijd iets zijn, tenzij het gene wat nu is in het niets verdwijnt.
Sommige mensen geloven in een god, waar is deze god vandaan gekomen?
Of was er altijd al een god?
Als we naar de sterrenhemel kijken denken wat zal er achter zitten?
Is het oneindig?
Wat is oneindig of wat is de eeuwigheid?

Er zijn wetenschappers bezig met een deeltjesversneller om de oerknal na te bootsen, ze laten deeltjes op elkaar botsen om zo meer inzicht te krijgen in het ontstaan van het universum.
Persoonlijk zou ik het interessanter vinden als ze zouden uitzoeken waar die deeltjes vandaan zijn gekomen die de veroorzaker zijn van dit alles.
Deze wetenschappers  gaan er dus vanuit dat er al deeltjes waren voor de oerknal, dat betekend dus dat er al iets was voor de oerknal.
Maar laten we het simpel houden, toch zou het er op neer komen dat er iets in zekere zin uit het niets moet zijn gekomen, wat in principe ,” nee”, wat al totaal ondenkbaar voor een mens is
Geen levend mens zal ooit deze vragen kunnen beantwoorden.
Toch als je aan een gelovige zou vragen en met gelovige bedoel ik een Christen een Jood of Moslim, dan zou hij of zij antwoorden: God heeft dit allemaal gemaakt, de natuur de mens de dieren en het universum.
Toch komen we dan weer terug bij de vraag, wie heeft God dan gemaakt?
Of hoe is God ontstaan, of was hij er altijd al?
En waarom heeft hij het universum en ons gemaakt?
En met welk doel?
Nu weet ik zeker dat sommige gelovigen mij daar wel een antwoord op kunnen geven.
Over ons ontstaan verschillen de meningen niet zo zeer als je een Jood, Moslim of Christen vraagt, immers hun bron is hetzelfde in zekere zin.
De christen gebruiken zowel de Thora van de Joden als het nieuwstestament en de islamieten gebruiken de Koran de Thora en zelfs het nieuwstestament om hun standpunten te verduidelijken.
Al hebben de islamieten alles gebundeld in de koran en er een eigen versie van gemaakt.
De Jood gelooft alles wat in de Thora staat en de christen gelooft alles wat er in de Thora staat en het nieuwstestament, ook wel Bijbel genoemd.
De moslim gelooft alles wat er in de Koran staat, al is de koran een soort bundeling van bestaande oude Bijbelse geschriften.
Deze boeken zijn door mensen geschreven al dan niet gedicteerd door een engel zoals bij Mohammed het geval was of geestelijk geïnspireerd zoals bij het nieuwstestament of door koningen en profeten zoals  het bij de Joden het geval was.
De Boeken zijn door mensenhanden geschreven en maar weinig gelovigen zullen dat tegenspreken.
Aan deze boeken wordt een god gekoppeld en weer zien we veel overeenkomsten tussen de drie religies die ik opnoemde.
Toch zal een Jood nooit zeggen tegen een moslim, jullie God is onze god , of anders om.
De christen zeggen wel tegen de Joden, jullie god is onze god.
Nu zeggen de christen over het algemeen niet snel tegen een moslim jullie god is onze god, maar het komt wel voor “en steeds vaker”, met name omdat de moslims nogal voor wat verwarring  zorgen omtrent hun god en over wie of wat hij is.
Toch komen al deze verwarringen en overtuigingen uit een boek,
En alle handelingen, overtuigingen, regels en wetten die de gelovigen hanteren komen uit een boek.
Nu zijn er wel veel stromingen ontstaan, omdat sommige gelovigen schijnbaar de geschreven woorden anders interpreteren dan andere gelovigen.
De één neemt alles letterlijk of verstandelijk en de ander benaderd het op een soort geestelijke manier.
Toch is het enige tastbare een boek, een soort god van papier en letters een god die uit woorden bestaat.
De één gebruikt die woorden en dat boek en de ander andere woorden en een ander boek
Met andere woorden het is schijnbaar de enige weg die een gelovige kan bewandelen om zijn geloof vorm te geven, door woorden en verhalen die geschreven zijn door een mens.
En de hoorder moet die woorden geloven en dan is er een religie ontstaan.
Wie is Allah? Lees de koran.
Wie is Jahweh? Lees de Thora.
Wie is God of Christus? Lees het nieuwstestament.
Of lees ze allemaal en zoek de beste god uit zou ik zeggen.
Nu is het belangrijkste gebod van alle 3 religies,  er is maar één God en God is één.
Ik kan me voorstellen dan er een innerlijke en zelfs een uiterlijke strijd zal zijn om die drie goden.
Tenzij er een dag komt dat iemand die 3 goden tot één zal willen smeden, maar dan zal er een nieuw boek moeten komen.
Maar het is en blijft een boek vol met woorden en het komt er op neer, geloof je het of geloof je het niet?
Misschien draait alles om woorden en is dat het wat ons het meest onderscheid van wat wij dieren noemen.
Woorden met gevoel en emotie, woorden vol met overtuigingskracht, woorden vol zwakte, nietszeggende woorden, woorden zonder betekenis, woorden van wijsheid, simpele woorden, moeilijke woorden, woorden die een verhaal vormen.
Ook je gedachten bestaan alleen maar uit woorden.
Je denkwijze bepaalt mede wie je bent als mens.
Als een mens anders over bepaalde zaken gaat denken kan dat in zekere zin een deel van zijn persoonlijkheid veranderen.
Alles wat een mens bedenkt komt voort uit zijn gedachten.
Toch zijn er niet veel mensen met unieke gedachten, de meeste mensen denken zoals anderen doen.
Je kan zeggen dat de mens in zekere zin een universeel denkpatroon bezit, al zullen bepaalde emoties een afwijking in dat patroon laten zien.
Er zijn mensen die niet of nauwelijks voor zichzelf kunnen denken, en laten gedachten en meningen aan anderen over en nemen die gedachten dan over.
Zo is het in zekere zin ook met religies, de meeste mensen nemen alles van een ander aan, bijvoorbeeld van de voorganger ,rabbi, of Iman.
De kleine groep die voor zichzelf denkt komt vaak in conflict met de grote groep.
Sommigen van die kleine groep worden radicaal en anderen trekken zich terug uit de grote groep.
Dit kun je ook aanhalen als je het over de wetenschap hebt, de één neemt alles maar klakkeloos aan en de ander probeert zijn eigen mening te vormen.
Ook de wetenschap is een soort religie en kom het vaak op geloof aan.
Wetenschappers kunnen vaak vol overtuiging iets beweren, maar een echt bewijs hebben ze niet.
Met andere woorden dat soort wetenschappers hebben een soort geloof, “op zijn minst geloven ze in zichzelf”.
Toch moeten we wetenschap en de technologie niet met elkaar verwarren, de techniek staat los van wetenschappelijke theorieën en beweringen.
Al laat de techniek ons geloven dat de mens heel slim moet zijn.
Maar wat is slim of wijs?
Als we naar de vruchten kijken van de techniek dan is niet alles even positief, de techniek maakt de mens steeds afhankelijker en dommer.
De techniek laat de mens steeds minder nadenken.
Neem bijvoorbeeld de televisie, de televisie zend duizenden gedachtestromen uit en veel mensen worden daardoor op andere gedachten gebracht, met het gevolg dat, persoonlijkheden veranderen.
En er ontstaat een soort van nieuw denken door de televisie, sommige mensen noemen het, het moderne denken.
Toch moeten we niet blij zijn met het moderne denken, want het moderne denken brengt ons meer leegte dan ooit tevoren.
Het denken wordt steeds oppervlakkiger en bij sommige mensen is het denken totaal gestopt lijkt het wel. 
Zulke mensen leven gewoon hun leven en dat is het dan.
Maar goed, als die mensen daar gelukkig mee zijn dan is er niets mis mee, want wie kent de zin van het leven en wie heeft het bij het rechte eind?
Gelovigen denken ook dat ze het bij het rechte eind hebben en dat hun overtuiging de enige echte waarheid is en dat hun boek die daaraan gekoppeld is, de enige waarheid is.
Want zo zegt men, zo staat het geschreven en omdat het zo geschreven is, is het de waarheid.
Als men vragen heeft, dan verwijst de gelovige ons naar een boek, dat kan de koran zijn of de bijbel of welk ander boek dan ook dat aan een geloof gekoppeld is.
Het lijkt er bijna op dat er zonder een boek geen religie kan bestaan.
Maar wat is een boek?
Een boek is het geschreven woord voortgekomen uit de gedachten van een mens.
Zou dan ook het geloof zijn voortgekomen uit de gedachten van een mens en was er een mens die ons kon overtuigen van zijn gedachten en dat onze gedachten gelijk werden aan de zijne?
Wat is het wat ons zo kan overtuigen en ons op andere gedachten brengt?
Woorden, enkel woorden die zijn voortgekomen uit gedachten.
Al kunnen woorden versterkt worden met beelden die bepaalde emoties oproepen.
Toch kun je wel deze conclusie trekken, alles is voortgekomen uit gedachten.
Gedachten die zijn omgezet in woorden die een ander mens kan lezen en of horen en begrijpen.
De uitgesproken woorden kunnen andere mensen beïnvloeden en op andere gedachten brengen.
Woorden kunnen denkwijzen veranderen.
Woorden kunnen  allerlei emoties oproepen.
Sommigen zeggen wel kennis is macht,  maar die kennis is alleen machtig als je anderen kan overtuigen,  als je hun gedachten kan beïnvloeden.
Want degene die woorden van kennis hoort moet ze aanvaarden als de waarheid omdat de hoorder niet die kennis bezat en hij moet de kennis aanvaardbaar vinden.
Dit geldt ook voor wijsheid, als iemand iets wijs spreekt en de hoorder denkt,  dat is wijs gesproken, betekend dat die wijsheid al in zekere zin bij de hoorder aanwezig was, immers als het niet aanwezig was dan zou degene die de woorden hoort er niets van begrijpen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten