Hoe zou het zijn?

Hoe zou het zijn?

Hoe zou echte liefde zijn?

Is het als, ik zie je, ik luister naar je, ik hoor je stem, maar ik draai me om en ga mijn eigen weg.

Ik hoef datgene niet wat je voor me hebt bereid.

Niet die dingen die me gelukkig kunnen maken.

Is een eenvoudig leven teveel gevraagd?

Dagen van rust en geluk.

Niets moeten.

Genieten van een klein ogenblik.

En aan het einde verzadigt van het leven zijn.

Van het is genoeg geweest.

Het was goedzo.

Het was fijn.

Het was bijna volmaakt.

Ach, maak me nog eens wakker voor een andere ronde misschien.

Maar laat me dan beseffen dat ik het ben.

Zo niet laat me dan maar slapen.

Of wordt ik gestraft omdat ik niets van je wil?

Is het verloop van mijn leven reeds bekend?

Staat het gene wat er komt na de dood al vast?

Waarom is mij niets gevraagd?

Al besef ik wat ik moet, al weet ik wat mijn geweten van mij verlangt.

Om besef heb ik niet gevraagd, en een geweten is mij opgedrongen.

Vervloekt is deze wereld, vervloekt ben ik door de zonde van een mens.

Gedood zijn al mijn voorgangers.

De mens die beter zou moeten weten faalde.

Hoe meer ik mij verhef, des te harder wordt ik neergeslagen.

Mijn stem wordt ongeldig verklaard.

Zal ik maar doen alsof het me niets doet?

Maar het verscheurd me van binnen.

Ik voel me alleen, eenzaam en verward.

Alles wat ik niet vraag is nog teveel gevraagd.

De eenvoud die ik zoek lijkt moeilijker te zijn dan het moeilijkste dat er is.

Of ben ik  verdwaald?

Verdwaald in mijn gedachten?

Verblind door de dingen die ik niet zie?

Gevoelloos geworden door de dingen die ik niet voel?

Ben ik verdoofd door de pijn van de liefde die geen liefde is?

Zie, een jongen is geboren en wat oud is dat sterft en heeft afgedaan.

Een eeuwige cyclus.

In de lente ontspruit het frisse gewas en in de herfst verliest het haar schoonheid en sterft.

Bij de mens is het niet veel anders dan bij het gewas, maar het gewas kent zijn tijd, want die staat vast.

Misschien wordt alles ooit eens anders en krijgen anderen betere kansen.

En ervaren ze de iet wat volmaaktere liefde van de onvolmaakte mens.