dinsdag 30 november 2010

Kind


Onze dochter
Ik wens dat alles goed zal komen met onze dochter, dat ze gelukkig wordt, dat ze nooit zal verdwalen.
Ik hoop dat ze wordt als ons, dat ze denkt als ons, want wij weten wat goed voor haar is.
Natuurlijk hebben ook wij fouten gemaakt in ons verleden, maar wij hebben er van geleerd en denken nu te weten wat de beste weg is die onze dochter moet bewandelen zodat ze niet in een valkuil valt en ongelukkig wordt, of teleurgesteld in een man of in het leven.
We weten dat ze nu volwassen is en een eigen leven heeft, toch valt het ons zwaar om haar los te laten en haar, haar eigen fouten te laten maken.
Want wij weten dat mensen door fouten leren en wijzer worden.
Ook wij zijn door fouten wijzer geworden.
En toch blijft steeds die drang om haar voor fouten te behoeden ook al weten wij dat het goed kan zijn, ondanks het verdriet en de pijn die sommige dingen kunnen veroorzaken.
En toch moeten wij ook leren om naar onze dochter zelf te kijken, het is niet genoeg om alleen maar te zeggen wat ze wel en niet moet doen, tenslotte is ze nu een volwassen vrouw die op eigen benen staat en zelf haar weg moet vinden in het leven.
En waarom zeggen we die dingen tegen haar en waarom willen we haar voor fouten behoeden?
Omdat we van haar houden?
Omdat ze onze dochter is?
Het zou alleen om houden van moeten gaan en houden van is ook loslaten.
Natuurlijk kunnen we zeggen; ach kind, we zijn het niet overal mee eens en soms denken we dat we het beter weten dan jij en we hopen dat je soms naar ons wilt luisteren, maar ook al doe je het niet en je gaat je eigen weg, we houden van je!
Al ga je naar het einde van de wereld, raak je in de diepste duisternis en maak je fout na fout, vergeet nooit dat we van je houden.
Het enige wat we zouden voelen is de pijn als het slecht met je gaat.
En als we nu naar je leven kijken dan zien we dingen waar we het niet altijd mee eens zijn en wij zouden andere beslissingen nemen dan jij nu neemt.
Maar ook beseffen wij, dat jij er ooit alleen voor zal staan als wij er niet meer zijn en tot die tijd willen je maar één ding meegeven en dat is het gevoel dat we er voor je zijn ondanks alles en dat je beseft dat we dingen zeggen tegen je voor je eigen bestwil, althans dat is onze mening, het is aan jou wat je ermee doet.
En we hopen dat je ook van ons zal houden ondanks alles, ondanks dat we ook jou soms pijn doen als we je het gevoel geven dat we je niet begrijpen.
Dat we boos op je zijn als je niet wilt luisteren.
Teleurgesteld en bijna verbitterd.
Iets in ons zou moeten veranderen en dat is het besef dat het om houden van gaat.
Het is moeilijker voor ons om een arm om je heen te leggen dan je te zeggen wat je doen en laten moet.
Het is moeilijker om te zeggen, ik hou van je, dan je op je fouten te wijzen.
Of, wat is er lieverd?
Hoe voel je, je vandaag?
Kan ik je ergens mee helpen?
Iemand veroordelen is makkelijker dan iemand vergeven.
Dochter

Wie ben ik?
Wat denk ik?
Wat voel ik?
Wat wil ik?

Ik was ooit jullie kleine dochter, maar ben nu groot.
Ik ga mijn eigen weg en neem mijn eigen beslissingen.
Bijna niemand weet wat er in me om gaat, ook jullie niet.
We praten niet over dingen die dieper gaan dan de oppervlakte.
Het is moeilijk om te zeggen; ik ken jou, of ik ken jullie.
Onze diepe gevoelens houden we verborgen voor elkaar.
Wie kent mijn angsten en wie kent die van jullie?
Velen zoeken naar de juiste weg om te bewandelen en maar weinig hebben die gevonden.
Ook ik probeer de juiste weg te bewandelen ondanks dat ik soms struikel en verkeerde beslissingen neem.
Maar het zijn mijn beslissingen en mijn wonden als ik val.
Maar ik leer ervan net als ieder ander die omkijkt en denkt, de volgende keer doe ik het anders en beter.
Kijk naar mijn hart en probeer te ontdekken wie ik werkelijk ben.
Oordeel mij om mijn persoonlijkheid en niet om mijn daden.
Want wie is de man of vrouw die geen fouten in het leven maakt?
Wie is de moeder of de vader die geen fouten maakt ?
Nooit heb ik één ontmoet.
Ik moet dit leven leven, ik moet mijn eigen weg vinden.
Ik vraag niet veel van jullie, misschien alleen dit, hou van mij om wie ik ben.
Ondanks het feit dat jullie het niet altijd eens met mij zijn.
Ik zeg jullie ook niet hoe jullie moeten leven.
Toch kunnen we van elkaar leren, maar zonder dwang.



Ik zoek, ik zocht, ik vond en verloor.
Ik zocht waar ieder mens naar op zoek is, naar liefde, begrip naar warmte en meer diepte.
Naar de betekenis van dit leven en de betekenis van liefde.
Ik zocht het in boeken in mensen en in een man.
En ik vond wat er op leek en dacht dit moet het zijn.
Toch was het verwarrend en moeilijker dan ik dacht.
Er waren dagen dat ik de grip op alles weer verloor.
Toch was er een glimp van echte liefde.
En er waren dagen dat ik bijna ontdekte waar het in het leven echt omging.
En nog steeds heb ik de hoop niet opgeven.
Toch zijn er mensen die zeggen dat ik het op de verkeerde plekken zoek.
Bij verkeerde mensen zoek.
Maar ik zoek het op mijn eigen weg die ik bewandel.
Net als ieder ander die op zoek is naar dat wat hij of zij nog mist.
En de mensen die zeggen dat ik het niet goed doe, kunnen mij de weg niet wijzen.
Want ergens op hun eigen weg zijn ze zelf verdwaald.
En een verdwaalde is een slechte gids.
Maar ook al zou ik ook verdwalen, verdwalen in mijn hoofd, toch wil ik mijn eigen weg gaan, zoals ieder zijn eigen weg gaat.
Maar ik hoop, dat iemand zegt; dwaal maar, zoek maar en ik hoop dat je het zult vinden wat je zoekt.
En weet en besef dat ik er voor je zal zijn en dat er een weg terug is als je verdwaald bent.
Een weg terug naar huis.
En ook al zal je teleurgesteld worden en wordt je hart vervuld met pijn, ik zal er zijn om je te troosten.
Ik zal niet zeggen, zie je wel dat ik gelijk had?
Maar zeggen, ik hoop dat je ervan geleerd hebt.
Ik zal je niet oordelen, maar ik zal voor je hopen dat het goed komt, omdat ik van je hou.
Er is niet veel wat een mens kan geven in het leven aan een ander, alleen maar hoop en liefde.
Toch is alleen de liefde maar zichtbaar, want de hoop zit in de geest.
Hoop voor me en heb me lief.
Laat me zoeken en laat me dwalen.
En laat me niet denken dat ik verloren ben.
En ik hoop dat jullie aan het einde van de weg kunnen zeggen, onderweg zijn we soms verdwaald en hebben niet alles goed gedaan.
Maar ondanks alles hebben we vast gehouden aan de liefde en de hoop op beter.
En dat hebben we ook een ander geleerd, te hopen voor een ander en niet te oordelen.
En dat iedereen in het leven zijn eigen obstakels moet nemen, net als wij deden.
En dat wij er altijd waren voor onze kinderen ondanks alles.
En dat is de hoop de we meenemen en de hoop die we hebben gegeven.
We hebben ons best gedaan en meer konden we niet doen.
We hebben het beste voor je gehoopt.
Omdat we van je houden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten