Hier onder kun je al een klein stukje lezen,
Wat is liefde?
Ik dacht, ik dacht waar draait het nu allemaal toch om?
Ik dacht groot en ik dacht klein.
Ik was bereid om te strijden en bereid om te sterven voor een goede zaak.
Ik zocht wijsheid en wijze raad.
Ik speurde op de aarde en keek omhoog naar de hemel en hoopte dat daar het antwoord te vinden zou zijn.
Ik overpeinsde dag en nacht over het hoe en waarom.
Zoveel mensen, zoveel meningen.
Sommigen zeiden dat het om de liefde gaat, maar het kost me moeite om de ware liefde in de wereld te vinden.
Andere zeiden, hier op aarde moet je leren, “maar ik weet niet wat ik leren moet”.
Ook zeiden sommige mensen tot me dat het leven nergens over gaat en dat ons bestaan nutteloos is, maar dat we moeten genieten tot de dood.
Een enkeling vertelde me dat we God moeten dienen in dit leven, maar kon me niet precies vertellen hoe.
Toch overpeinsde ik ook deze dingen.
Ik begon bij de liefde, ik dacht dat het eenvoudig zou zijn om er achter te komen wat liefde nu precies zou zijn.
Ik zocht in de liefde van de man en vrouw, de liefde voor dingen, dieren, de natuur, een kind.
Toch voldeden veel dingen die ik vond van de liefde niet aan mijn verwachtingen, ik hoorde de man tegen zijn vrouw zeggen dat hij van haar hield en even later deed hij haar pijn.
Een man hield van zijn bezit, maar jaren later was hij op alles uitgekeken.
Iemand hield van zijn huisdier als zijn beste vriend, zijn huisdier stierf, hij huilde en even later vond hij een nieuwe vriend en lachte weer.
Een man plantte een boom, hij was tevreden en hij zag de boom opgroeien en genoot van de aanwezigheid, maar na jaren was de boom te groot, de schaduw stoorde hem en hij hakte de boom om.
Een vrouw baarde een kind, haar geluk kon niet op, vol liefde was ze voor haar kind en prees de hemel voor dit geschenk, het kind groeide op en verzette zich tegen zijn ouders en ontspoorde, de moeder huilde en vroeg zich af wat ze verkeerd had gedaan en begon haar kind waar ze ooit zoveel van hield te slaan.
En zo ging het bij veel mannen en vrouwen, ooit hielden ze ziels veel van elkaar, maar de liefde voor elkaar veranderde in haat en ze gingen scheiden.
De eeuwige trouw die ze hadden gezworen bleek een loze belofte te zijn.
Toch hadden ze ooit het gevoel de liefde van hun leven gevonden te hebben, maar schijnbaar ligt het allemaal niet zo eenvoudig.
Men zegt, tussen liefde en haat ligt een dunne lijn,” het schijnt dat de meeste mensen op die dunne lijn staan”.
Vandaag hou ik van je en morgen haat ik je.
Het is moeilijk om je evenwicht te bewaren op de dunne lijn van liefde en haat.
Ik zocht verder, want nog steeds wist ik niet wat ware liefde zou kunnen zijn.
Tot nu toe lijkt alles zo tijdelijk, zo ontastbaar, zo ongrijpbaar.
Zou ik de ware liefde bij de mensen niet kunnen vinden?
Moet ik mij niet richten op relaties?
Toch wil ik het daar eerst zoeken.
En ik kwam een dichter tegen.
Dichter help mij om de liefde tussen twee mensen te vinden.
Beschrijf de liefde voor mij.
Liefste, omarm me.
Kijk me aan en laat me verdwalen in je ogen.
Je weet dat ik er altijd voor je zal zijn, toch zie ik tranen in je ogen.
Zijn het tranen van geluk liefste?
Of tranen van verdriet, omdat dit moment zo zeldzaam is?
Ik weet dat ik je soms verdriet doe, je pijn geef in je hart.
Vergeef me die momenten, vergeef mijn liefdeloosheid die ik soms heb.
Vergeef mijn blindheid en dat ik soms niet zie hoe dierbaar je voor me bent.
Vergeef mijn ondankbaarheid, dat ik niet dankbaar genoeg ben dat jij er voor me bent.
Ach, dat ik lief heb, dat ik weet wat liefde is.
Dat mijn hart niet zal verkillen , maar zal branden door jou aanwezigheid.
Hou me goed vast liefste, dat ik niet uit je handen glip en jij uit de mijne.
Ik zoek naar de kracht van de liefde die uit mijn lichaam zal vloeien, vloeien in jou.
Dat we samen smelten tot één.
Dat we zullen opstijgen naar de hemel hand in hand.
En ik hoop dat de wereld die onder ons ligt ons niet zal beroven van onze liefde voor elkaar.
Want zie toch hoe mooi haar glans is, “toch is zij vol met wreedheid en pijn”.
Dat we ons daar van los zullen maken door de kracht van de liefde.
Want als wij weer neer dalen dan is het om ons heen.
Dan staan we weer midden in de wereld waar de liefde vaak verandert in valse schijn.
De valse schijn die ons soms verblind, de schijn die ons hart verkilt.
Dan lijkt het soms net, als ik je hand los laat, dat ook de liefde me verlaat.
En dan begint de twijfel, de twijfel over jou, de twijfel over mezelf en of de liefde wel bestaat.
Dan keer ik in mezelf en verdwaal in mijn gedachten.
Waar is toch de uitgang?
Ik ben alle grip op mezelf verloren.
Geen gedachte krijg ik meer op een rij.
Wat is liefde?
Wie ben ik , wie ben jij?
Ik grijp op me heen, maar vind geen houvast meer.
Ik wil schreeuwen, huilen, alles tegelijk.
En dan ineens sta jij voor me en reikt je hand , je glimlacht.
Ik pak je hand.
Alles is goed nu.
Bedankt dichter.
Je leerde me dat het soms maar om klein gebaar gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten